1.Wysłuchanie wiersza Jadwigi Koczanowskiej Przyjaciel.
Nie musisz mieć przyjaciół stu,
nie musisz mieć dziesięciu,
wystarczy, byś jednego miał,
a to już wielkie szczęście.
Przyjaciel to jest taki ktoś,
kto zawsze cię zrozumie
gdy dobrze jest – to cieszy się,
gdy źle – pocieszyć umie.
Przyjaciel to jest taki ktoś,
kto nigdy nie zawiedzie,
a poznasz go, bo z tobą jest,
gdy coś się nie powiedzie.
2.Rozmowa kierowana na podstawie wiersza.
Rodzic pyta:
− Ilu przyjaciół wystarczy mieć?
− Kogo możemy nazwać przyjacielem?
Po czym można poznać przyjaciela?
3.Zabawa ruchowa w formie opowieści ruchowej Podróż do Krainy uprzejmości. ( potrzebne napisy: proszę, dziękuje, przepraszam)
Zad 1.Rodzic zaprasza dzieci do Krainy uprzejmości. Dzieci wędrują, wysoko podnosząc kolana, przedzierają się przez krzaki, przeskakują przez przeszkody, idą na palcach, przechodzą na czworakach przez tunel itp. Po dotarciu na miejsce Rodzic – królowa Krainy uprzejmości wita dzieci. Kłania się, mówi dzień dobry i przedstawia się. Dzieci jej się odkłaniają. Królowa mówi, że dotarły do Krainy uprzejmości. Królowa opowiada o różnych sytuacjach społecznych, np. dziecko dostaje od mamy lizaka, podaje książkę koledze. Zgodnie z panującymi tu zasadami dzieci muszą wiedzieć, jakich słów użyć w konkretnej sytuacji. Królowa pokazuje i odczytuje zapisane na kolorowych kartkach wyrazy proszę, dziękuję, przepraszam. Następnie głośno, z pomocą rodzica odczytują je dzieci.
Zad2. Wypowiadanie się na temat: Co to znaczy być dobrym kolegą i przyjacielem? Potrzebna dowolna maskotka. Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym na dywanie wypowiadając się na temat: Co to znaczy być dobrym kolegą i przyjacielem. Rodzic– królowa Krain
y uprzejmości – utrwala zasady i normy zachowania obowiązujące w grupie. Podsumowuje stwierdzeniem, że aby wspólne zabawy się udały, wszyscy muszą odnosić się do siebie życzliwie. Zad3.Przygotowanie niespodzianki dla przyjaciela. Dzieci astanawiają się, kogo mogą nazwać przyjacielem. Następnie rodzic– królowa Krainy uprzejmości – zachęca dzieci do przygotowywania niespodzianki. Dzieci siadają do stołów i rysują Czarodziejski obrazek dla kolegi lub koleżanki. Królowa obserwuje działania dzieci. Na koniec dzieci prezentują prace. Królowa dziękuje za przybycie do swojej krainy, zwraca uwagę na stosowanie podczas zabaw zwrotów grzecznościowych i zaprasza do kolejnej wizyty. Zachęca dzieci do wręczenia obrazka swojemu przyjacielowi przy najblizszej okazji.
4.Zabawa indywidualne z chusteczkami.
Dzieci stają w rozsypce i powtarzają ruchy za rodzicem
− machają chustką za sobą, przed sobą, a następnie puszczają ją na podłogę i podnoszą,
− poruszają chustką wysoko nad swoją głową, a następnie nisko nad podłogą,
− umieszczają chustkę na głowie, wykonują skłon i patrzą, jak chustka opada, stają na chustce,
− kładą chustkę obok siebie i wykonują taniec wokół chustki.
5.Karta pracy, nr 56. Dzieci:
− oglądają obrazki i mówią o tym, co na nich widzą,
− mówią, w co ubrane są dzieci z różnych krajów,
− liczą palce, które pokazują dzieci,
− mówią, ile lat mają: Ada, Paloma, Diego i Kazuo,
Rodzic kontynuuje rozmowę na temat obrazków. Pyta dzieci:
− Jakie są dzieci na całym świecie?
− Co to znaczy, że dzieci na całym świecie są takie same?
− Co najbardziej dzieci lubią robić?
6.Zabawa podsumowująca O kim mówię? Obrazki z karty pracy, nr 56.
Rodzic rozkłada obrazki przedstawiające dzieci z różnych krajów. Opisuje wygląd wybranego dziecka z obrazka i podaje jego imię, dzieląc słowo na sylaby, np. A-da, Pa-lo-ma, Die-go, Ka-zu-o. Dzieci wypowiadają imię w całości, a następnie klaszczą tyle razy, z ilu sylab składa się to imię.